Marcel Reich-Ranicki, jeden z najbardziej znanych i kontro-wersyjnych publicystów literackich XX wieku, nazywany „władcą książek”, „papieżem krytyki niemieckiej”, przez kilkadziesiąt lat wpływał swoimi opiniami na niemiecki rynek wydawniczy. W tej książce...

...analizuję autokreacje publicysty – prekursora i mistrza współczesnej krytyki medialnej, w latach 1988-2001 „gwiazdy” niemieckiej telewizji – cyklicznego, po-pularnego programu „Kwartet Literacki” .
Teksty publicystyczne Reicha-Ranickiego są świadectwem krytyki rozwijającej się w trzech czasoprzestrzeniach: getta lat 1941-1942 (Wiktor Hart), Polski lat pięćdziesiątych (Marceli Ranicki) oraz od 1958 roku – Republiki Federalnej Niemiec (Marcel Reich-Ranicki). Większość prac jego piśmiennictwa dotyczy jednego, najczęściej niemieckiego, etapu twórczości. Siłą rzeczy nie porównywano w niej widocznych w diachronii różnych kreacji Ranickiego.
Analizując polskie teksty i konteksty tej twórczości, starałam się znaleźć klucze do odbioru wizerunków publicznych jej autora. Celem mojej pracy nie jest jednak poszukiwanie „psycho-logicznej jedności” tychże wizerunków, lecz analiza efektów działania jednostki, w tym wypadku popularnego krytyka – oraz ukazanie sposobu, w jaki oddziaływał on na swoich odbiorców, budząc fascynację, wiodąc do medialnego uwiedzenia.