Kultura (w) granica(ch) natury

Kolejny numer „Prac Kulturoznawczych” poświęcony jest klasycznemu zagadnieniu poznawania kultury, to znaczy jej relacji do natury. Charakterystyka tego stosunku zawiera się w sposobie definiowania kultury, ale w ciągu wieków zmieniało się zarówno rozumienie każdego z jego członów, jak i związku między nimi, związku, którego najważniejszą właściwością zdaje się graniczność. Autorzy artykułów zebranych w tym tomie, analizując współczesne dyskusje wokół posthumanizmu i koncepcji aktora-sieci, ekspansywny rozwój neuronauk czy nowe koncepcje ontologiczne, ukazują współzależności i napięcia na tym pogranicznym obszarze, ich strukturę i dynamikę. Z kolei zawarte materiały historyczne (G. Klemm, L. Gumplowicz, J. Czekanowski, J. Szczepański i inni) przedstawiają tytułowe zagadnienie w odniesieniu do kwestii rasy. Pokazują one wyraźnie, jakie podstawy i różnorodne konsekwencje miało dane stanowisko. Do ponawiania pytania o relację między tym, co kulturalne, a tym, naturalne, skłaniają bowiem zarówno przemiany samej rzeczywistości oraz namysłu nad nią, jak i autorefleksyjność ludzkiego działania, w tym zwłaszcza naukowego.