Świat wyobrażeń kreowany w twórczości francuskiego poety Saint-John Perse's jawi się jako niezwykle złożony, lecz precyzyjnie spójny system. Wzajemne powiązania, występujące w obrębie struktur i serii obrazów poetyckich, świadczą o kompensacyjnym charakterze związków zachodzących w tekście poetyckim. Organizacja tekstu poetyckiego Saint-John Perse'a jest bowiem zdeterminowana strategią, jaką, na gruncie środków poetyckich, posługuje się poeta, pragnąc przezwyciężył lęk wywołany myślą o śmierci i o destrukcyjnej funkcji czasu. Relacje występujące pomiędzy obrazami poetyckimi, odczytywane na płaszczyźnie problematyki czasu, przestrzeni oraz napięć związanych z pisarstwem, wskazują na potrzebę ciągłego podejmowania wyzwania rzuconego nieodwracalnemu biegowi czasu. Strategia ta okazuje się bardzo skuteczna w powiązaniu z gloryfikacją aktu tworzenia. Poezja Perse'a dąży do spójności, która kompensuje i znosi lęki człowieka wobec śmierci i poety wobec groźby nieistnienia.