List do zakładnika pomyślany został jako wstęp do książki Léona Wertha o exodusie Francuzów z Paryża z roku 1940. Ukazał się jednak jako odrębny tom w Nowym Jorku w 1943 roku.
Symboliczny ten utwór adresowany jest do Léona Wertha, do „najlepszego przyjaciela na świecie”, do zakładnika, który „znajduje się we Francji, gdzie cierpi głód i chłód. I trzeba go pocieszyć”. Tak można najprościej zarysować krąg tematów i idei zawartych w tym małym, lecz jakże mądrym i bogatym w nieprzemijające treści utworze.
Być może to miłość do przyjaciela, zogniskowana w osobie Léona Wertha, nadała Listowi do zakładnika wymiar uniwersalny, uczyniła zeń niezwykłą przypowieść o przyjaźni, uśmiechu, nadziei. O cudzie, który dokonał się pewnego dnia w wiosce Fleurville nad Saoną.
Po raz pierwszy w Polsce opublikowany jako odrębny tom, zgodnie z nowojorskim pierwszym wydaniem, dziś także w nowym współczesnym przekładzie.