O niepowtarzalności książki Arkadiusza Bagłajewskiego "Mapy dwudziestolecia" decyduje przemienność trzech oryginalnie pomyślanych ról, w jakich występuje autor: redaktora ważnego pisma literackiego, krytyka literackiego, historyka literatury najnowszej (filologa). Wszystkie te autorskie wcielenia pozostają przy tym w widocznym i zamierzonym związku. Jako redaktor jednego z najważniejszych czasopism literackich, "Kresów", Bagłajewski wiarygodnie opowiada o tym, jak wyglądało minione dwudziestolecie z punktu widzenia konkretnej społeczności literackiej. Jako krytyk literacki przypomina o wartości nurtu "tożsamościowego" (stawiającego na to, co lokalne, umiejscowione) w polskiej literaturze i pozostaje mu wierny do dziś w swoich kryteriach j hierarchiach krytycznoliterackich. Jako historyk literatury najnowszej przygotował solidne studium wspomnianego nurtu, a zarazem włączył się w aktualny wysiłek pisania wstępnych syntez (protosyntez), przedstawiając ważną propozycję uporządkowania literatury po 1989 roku.