Teofil Ociepka (1891-1978) - malarz samouk. Urodzony w Janowie, z zawodu górnik. Obok Nikifora najbardziej znany polski reprezentant prymitywizmu. Autor ukazuje nie tylko dzieło artysty, ale także rzeczywistość, w którą wtłoczył go los - w przypadku Ociepki - konkretny reżim. Wisłocki pokazuje jednak, że człowiek może nie podlegać wypaczonej rzeczywistości, rzeczywistości w której tkwi, albo konkretyzując jest mu narzucona. Postać Teofila Ociepki, jego twórczość i jego samego jako człowieka jest analizowana jest w kontekście ówczesnej peerlowskiej Polski, w której znajduje się on w szczególnej opozycji – „między władzą a prawdą”, w której stara się stara się weryfikować wytyczane mu granice i obronić własną tożsamość artystyczną. Ponadto, Ociepka to artysta żyjący w przestrzeni o silnej identyfikacji z własną kulturą regionalną. Autor opisuje magiczny krąg subkultury Janowa z wyjątkową rolą Ociepki właśnie. Niezwykle cenną częścią publikacji są pamiętniki Juli Ociepkowej. Unikatowy materiał ilustracyjny dodatkowo wzbogaca album.