Tematem książki są dzieje niedoli i dojrzewania dwunastoletniego chłopca o imieniu Julian z górniczej rodziny w Zagłębiu Ruhry. Julian musi znosić nauczyciela, który go bije, matkę, która spuszcza mu lanie, chłopaków, którzy zabijają mu królika. Znosi właściciela domu, który molestuje go seksualnie, znosi lolitkowatą sublokatorkę Marusię, która uraża i prowokuje jego wstydliwie budzące się popędy. Musi też znieść coś najgłupszego, co może się przydarzyć chłopakowi w czasie letnich wakacji, mianowicie przesiedzieć je samotnie w domu.

Matka Juliana jedzie z jego siostrą do dziadków. Ojciec pracuje, śpi lub milczy. Julian, jeśli tylko znajdzie coś w lodówce, przygotowuje mu kanapki i butelkę z piciem do pracy pod ziemią. Staje się świadkiem zdrady małżeńskiej, rodzina musi opuścić dawne mieszkanie, ale wraz z tą wyprowadzką kończy się też dzieciństwo i zaczyna zupełnie nowy etap życia.

Ralph Rothmann prowadzi narrację tej powieści edukacyjnej precyzyjnie i z umiarem. Nie przeładowuje opowieści środkami retorycznymi i nie upiększa jej. Nigdy nie popada w społeczny kicz czy patos. Świat dorastającego chłopca ukazuje w całej jego złożoności, jednocześnie przed naszymi oczami pojawia się autentyczny obraz specyficznego środowiska, zanurzonego w kołtuństwie lat sześćdziesiątych.