The title of this volume appears to suggest that modernity is somehow devoid of something of utmost importance. Sixteen years after the death of Leo Strauss, certainly one of the most profound thinkers in the twentieth century, the model of liberal democracy has been declared victorious, not to say final and true. Due to unrestrained acceptance of such a perspective, a real tension between human beings disappears as there is only one way of being “correct”. Having taken it into consideration, we point toward something that goes beyond the discussion about the pros and cons of liberal democracy. It would be presumptuous to believe that the current embrace of the liberal-democratic model of culture has definitely settled the question, “How to live?”

Tytuł tej książki wydaje się sugerować, że nowoczesność jest w jakiś sposób pozbawiony najwyższej wagi. Szesnaście lat po śmierci Leo Strauss, z pewnością jednego z najgłębszych myślicieli XX wieku, model liberalnej demokracji została uznana za zwycięski, żeby nie powiedzieć ostateczny i prawdziwy. Ze względu na swobodne przyjęcie takiej perspektywy, prawdziwe napięcie między ludźmi znika, jest tylko jeden sposób bycia "poprawnym". Biorąc to pod uwagę, wykraczamy poza dyskusję na temat wad i zalet demokracji liberalnej. Byłoby arogancją wierzyć, że obecne pojęcia liberalno-demokratycznego modelu kultury zdecydowanie rozstrzyga pytanie "Jak żyć?"