Wyjątkowa autobiografia jednego z najwybitniejszych polskich psychologów. „Sądzę, że najważniejsze jest to, aby tak żyć, żeby więcej dać własnych wartości społeczeństwu, kulturze, rodzinie i nieznajomym, niż od nich się otrzymało. Chodzi tu o takie wartości jak odkrycia naukowe, nowe metody nauczania, budowanie środowiskowych domów kultury czy pisanie pamiętników dla wnuków. Mówiąc potocznie, chodzi o pozostawienie po sobie śladu w zbiorowej pamięci. Człowiek może już nie żyć, ale musi być!” ze wstępu prof. Józefa Kozieleckiego.