Na przykładzie losów matematyków i matematyki w III Rzeszy pokazano, jak matematyka podlegała presji ideologicznej. Po dynamicznym rozkwicie matematyki niemieckiej z przełomu XIX i XX wieku oraz okresu Republiki Weimarskiej nastąpiło jego zahamowanie, a wręcz zaprzepaszczenie w III Rzeszy – w następstwie rasistowskiej polityki naukowej doszło do masowej emigracji matematyków pochodzenia żydowskiego, wykształciła się tzw. nowa matematyka, upolityczniona, rasowa (aryjska), wykorzystywana na potrzeby prowadzonej wojny. Rozbrat między matematyką czystą i stosowaną oraz polityka nazistowska (preferująca rozwój tylko matematyki stosowanej przy pomniejszaniu znaczenia matematyki czystej), jak i jej antyludzkie mechanizmy doprowadziły do rzeczywistego upadku matematyki niemieckiej.