Przedmiotem rozprawy jest przestrzeń komunikacyjna wytworzona w okresie pierwszej wojny światowej przez państwa centralne, odgrywająca istotną rolę w ówczesnym procesie międzynarodowej wymiany kulturowej. Po sierpniu 1914 roku w Europie zaistniała unikalna sytuacja geopolityczna, w której zarówno obszar wyznaczony przez linie frontu, jak i zyskujące na propagandowym znaczeniu terytoria neutralne stanowiły obszar oddziaływania państw Trójprzymierza. Nie sprowadzało się ono, jak ćwierć wieku później, do jednokierunkowej, stosowanej wobec przeciwnika indoktrynacji. Konflikt określany mianem „światowego” stanowił ramę dla wzmożonego transferu i mobilności kulturowej o równie mondialnym charakterze.

Autor śledzi losy wydawców, tłumaczy, dziennikarzy oraz pośredników kulturowych (w tym instytucji), proponując jednocześnie teoretyczną i metodologiczną ramę pozwalającą na lepsze zrozumienie mechanizmów funkcjonowania kultury w warunkach konfliktu. Swoją uwagę koncentruje na flamandzko-niemieckim oraz polsko-niemieckim transferze kulturowym. Książka powstała w oparciu o kilkuletnią kwerendę w niemieckich archiwach federalnych i literackich.