Niepełnosprawność i świat społeczny

Problemy pedagogiki specjalnej związane są ściśle ze społecznymi interpretacjami niepełnosprawności. To społeczeństwo definiuje granice normy i deficytu, tu też znajdziemy największe konsekwencje dysfunkcyjności. W tym sensie stwierdzimy, że życie z niepełnosprawnością przekroczyło dawno zakres jednostkowego bytu, nie ogranicza się do „lepszej lub gorszej” rehabilitacji, nie wyznaczają jej wyłącznie indywidualne możliwości. Współczesne pojmowanie niepełnosprawności to zatem lokalizacja ludzkiego fenomenu w konkretnych sytuacjach i zjawiskach społecznych. Bogata literatura przedmiotu dowodzi, iż taki proces „uspołecznienia” niepełnej sprawności trudno zbadać na drodze tzw. metodologii pozytywistycznej. Poszukiwania badawcze Pani Jolanty Rzeźnickiej-Krupy rozwiązują wiele dylematów metodologicznych pedagogiki specjalnej. Szczegółowy opis i analiza strategii badań jakościowych w kontekście postrzegania biografii człowieka niepełnosprawnego, trudności, jakie musi pokonać, i jego interpretacji tego, co go otacza, otwiera nowe drogi badawcze dla naszej dyscypliny. W pedagogice specjalnej, czerpiącej z metodologii pedagogiki ogólnej, jest to praca wyjątkowa. Umożliwia zbadanie dotychczas niedostępnej głębi ludzkiego cierpienia i subiektywnych obszarów społecznej marginalizacji.
(z recenzji prof. UG dr. hab. Amadeusza Krausego)