Orland Szalony Ludovika Ariosta, jedno z najwybitniejszych dzieł europejskiego odrodzenia, należy bez wątpienia do tych „sztandarowych” utworów renesansu, nad którymi najczęściej i najchętniej pochylają się historycy literatury.

Anna Klimkiewicz ujmuje dzieło Ariosta w perspektywie, którą można określić jako antropologiczną. W centrum uwagi pozostaje tu zagadnienie niezwykle istotne dla całości włoskiego poematu i dla przedstawionej w nim wizji świata: sposób w jaki Ariosto pojmuje kondycję człowieka skazanego na popełnianie błędów i na trwanie w nich, na wieczne poszukiwanie w życiu prawdy, właściwego celu swojej egzystencji i właściwej doń drogi, a także na niepewność co do własnych decyzji i własnego rozsądku.

Książka stanowi ciekawy i wartościowy głos w debacie nad arcydziełem Ariosta i niewątpliwie przyczyni się znacznie do lepszej znajomości literatury oraz kultury włoskiego renesansu w Polsce, m.in. dlatego, że nie jest hermetycznym studium przeznaczonym wyłącznie dla wąskiego grona specjalistów, lecz przynosi wiele ogólnych informacji i spostrzeżeń, co z pewnością uczyni z niej potrzebną i użyteczną lekturę akademicką dla wszystkich zainteresowanych problematyką kultury odrodzenia.
Z recenzji prof. dr hab. Piotra Salwy


Anna Klimkiewicz – italianistka, adiunkt na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, zajmuje się włoska literaturą średniowieczną i humanstyczno-renesansową. Współautorka m.in. ostatniego tomu „Żywotów” Vasariego i „Komentarzy” G. Milanesiego oraz bibliografii Polskie przekłady włoskiej poezji lirycznej od czasów najdawniejszych do 2002 r. Opublikowała serię artykułów na temat romansu rycerskiego we Włoszech, dawnej poezji włoskiej oraz jej tłumaczeń. Jest też autorką najnowszego tłumaczenia Księcia N. Machiavellego (2005 r.).