Pedagogika potrzebuje innowacji dla edukacji. Ale potrzebuje także rozmaitych koncepcji teoretycznych, które będą nie tylko naturalną kontynuacją minionego stulecia w ich interpretowaniu, lecz jednocześnie będą "żądać" zmiany, gdy w głowach wielu wiek XX ciągle jeszcze się nie skończył; będą "żądać" radykalnego wyjścia poza horyzont zastanego. Jest jakimś paradoksem, że myślenie o innowacjach słabło i stawało się coraz mniej... innowacyjne!? Praca Pani Profesor Beaty Przyborowskiej niesie /zawiera taką twórczą zmianę; może nawet radykalną zmianę? Dotyczy ona innowacji w perspektywie integralnej, która wychodzi od: „mapy AQAL” i w sposób przekonywujący wymusza czytanie/widzenie owych procesów w czterech kwadrantach łącznie. To jest droga nowego - innego - twórczego.
Z recenzji prof. dr hab. Ryszarda Łukaszewicza