Pierwsza książka na temat polskiej literatury widzianej w kontekście nowoczesnej kultury obecności. Problematyka kultury obecności sformułowana została już na gruncie nauki o literaturze (H.U. Gumbrecht), estetyki (K.H. Bohrer) i filozofii (M. Seel), ale ku jej badaniu zmierza także wiele innych propozycji teoretycznych wykorzystywanych i wypracowywanych w tomie. Pozwala to na przedstawienie w nowym świetle twórczości polskich pisarzy i pisarek uznanych za kanonicznych od dawna (S. Brzozowski, CZ. Miłosz), niedawna (Z. Haupt, A. Świrszczyńska) i dopiero odnajdujących swoje miejsce w kanonie (S. Zahorska, A. Falkiewicz). Jak się okazuje, literatura polska widziana w kontekście nowoczesnej kultury obecności ma szczególnie wiele ciekawego i własnego do powiedzenia.