Podbój Saksonii przez Karola Wielkiego był najcięższą i najdłuższą z toczonych przez niego wojen. Składał się z 18 kampanii, do których doszło na przestrzeni 33 lat, a także licznych pomniejszych walk oraz jednego z najsurowszych traktatów pokojowych, jakie Karol kiedykolwiek wymusił na pokonanym nieprzyjacielu. Karolińska kampania, która rozpoczęła się w 772 roku od serii najazdów, przemieniła się wkrótce w podbój o charakterze religijnym, który być może stał się później inspiracją dla krucjat przeciwko muzułmanom i pogańskim Prusom. Po kilku buntach i powstaniach, na czele których stał popularny wśród saskiego ludu Widukind, w 782 roku Karol Wielki osobiście przejął dowodzenie w walce z wrogiem. W 785 roku, po kilku bitwach w polu i licznych mniejszych starciach, zmusił w końcu Widukinda do uległości, włączając Saksonię do karolińskiego imperium. Spośród wszystkich wojen toczonych przez Karola Wielkiego to właśnie ta miała największy wpływ na dalszą historię Europy. Paradoksalnie, rozpoczęła też długi proces jednoczenia niemieckojęzycznych ludów.