Poetyckie żywioły sacrum Obrazy świętości w utworach Janusza Stanisława Pasierba, Karola Wojtyły

Publikacja o charakterze interdyscyplinarnym. Nadrzędną metodologią jest lingwistyka kulturowa, jednak rodzaj materiału badawczego i towarzyszące mu konteksty kulturowe oraz literackie sytuują pracę w obszarze współdziałania różnych metod i teorii. Badaniom poddano teksty poetyckie czterech autorów: Janusza Stanisława Pasierba, Karola Wojtyły/Jana Pawła II, Anny Kamieńskiej oraz Zbigniewa Jankowskiego, których twórczość włącza się w nurt poezji religijnej. Autorkę interesują przede wszystkim językowe i kulturowe obrazy sakralnych aspektów czterech żywiołów: ziemi, wody, ognia i powietrza. W opisie uwzględnione zostały znaczenia podstawowe tych pojęć oraz wtórne, mające swoje źródło w tradycji kulturowej, zwłaszcza tej przynależącej do kręgu chrześcijańskiego, a także w tradycji literackiej. Szczególny nacisk został położony na wyszukanie związku między konwencjonalnymi cechami znaczeniowymi użytych słów a ich jednostkowymi realizacjami w tekstach poetyckich, w których, dzięki wprowadzeniu w nowe konteksty, pojęcia ziemi, ognia, wody i powietrza nabierają niepowtarzalnych, oryginalnych znaczeń. Organizują przestrzeń semantyczną wierszy, jednocześnie przywołują odmienne u każdego z autorów asocjacje tworzące określone łańcuchy pojęć. Słowo poetyckie nabiera w tym kontekście szczególnego znaczenia, stając się narzędziem wartości wyższych niż estetyczne, przede wszystkim zaś świadectwem rzeczywistości Innego, integralnym elementem przestrzeni sacrum, hierofanią objawiającą Absolut.