Post Boży dar dla człowieka

Post z całokształtem przeżyć i doznań pozwala nam zajrzeć we własną duszę i serce. Świadomy post pozwala odrzucić zaślepiającą nas zasłonę potrzeb emocjonalnych i spojrzeć w nasze ego z innej perspektywy, nie ograniczonej emocjami, namiętnościami, myślami i troską o mienie, zdrowie, itp. Post pozwala zobaczyć, co naprawdę nam dolega na duszy. Człowiek jest psychosomatyczną całością, którą Biblia nazywa duszą (1 Mjż 2,7 [BG]). Chora dusza owocuje grzechem i prowadzi do choroby ciała. Post, w swym naprawczym mechanizmie,
najpierw uwalnia z chorób fizycznych, które są owocem chorego ciała, po czym, co najważniejsze, sięga głębiej i wycina grzech, który jest owocem chorej duszy.

Post – Boży dar dla człowieka jest jedną z najlepszych książek na temat postu, ponieważ ujmuje ten temat całościowo, nie tylko w aspekcie duchowym czy na poziomie duszy, ale także na poziomie fizycznego ciała, opisując procesy, zmiany i reakcje, które zachodzą w ludzkim ciele w czasie postu. Książka praktyczna, poparta wieloma przykładami i świadectwami, przyniesie pożytek zarówno początkującym jak i bardziej zaawansowanym adeptom postu i życia duchowego.

Ireneusz Maliszewski, Wydawca

O Autorze:

Piotr Fras jest z wykształcenia teologiem. Ukończył Wyższą Szkołę Teologiczno – Humanistyczną w Podkowie Leśnej. Szczęśliwie żonaty. Ojciec trzech dorosłych synów. Dziadek dla czworga (na razie) wnucząt. Od trzydziestu lat praktykujący posty krótko- i długoterminowe, w rezultacie których został uzdrowiony z wielu dolegliwości i z radością dzieli się świadectwem Bożego działania.

Fragment Wstępu
Spory wokół nazwy
Pokolenie ludzi, którzy przeżyli wojnę i czas powojennej biedy, ma negatywny stosunek do samych słów post i głodówka, które utożsamiają z niedożywieniem i brakami jedzenia. Z kolei ludzie z pewnych kręgów kulturowych i religijnych uważają za post wstrzymywanie się od jedzenia określonych potraw lub posiłków; np. w piątek jedzą rybę zamiast mięsa. W słowniku znacznej grupy ludzi istnieje termin postne jedzenie, za które uważa się jedzenie ubogie w pewne składniki lub pozbawione wystawności.
Słowo głodówka, w odniesieniu do zaprzestania jedzenia, w bardzo niewielkim stopniu ujmuje istotę tego zjawiska. Głodówka dla lekarzy medycyny konwencjonalnej zaczyna się wtedy, kiedy organizm, po zużyciu własnych zapasów organicznych i wszelkiego rodzaju złogów chorobowych, zaczyna zużywać własne tkanki istotne dla życia i prawidłowej fizjologii. W medycynie konwencjonalnej funkcjonują takie terminy jak: dieta bezkaloryczna wodna, terapia dietą odciążająca, dieta korzystna fizjologicznie. Tylko w literaturze popularyzującej ten temat możemy przeczytać (nieścisły) opis głodówki leczniczej.
Autorzy, w tym także lekarze, stosują ten termin, aby od razu trafić w sedno sprawy lub spopularyzować tę głodówkę.
Rozróżnia się trzy podstawowe jej rodzaje:

głodówkę terapeutyczną (leczniczą);
głodówkę fizjologiczną, tzn. naturalne zaprzestanie jedzenia, spotykane w przyrodzie wśród zwierząt;
głodówkę religijną, którą nazywa się postem i rozumie jako wstrzemięźliwość w jedzeniu w celu duchowego rozwoju lub dokonania religijnego obrzędu.


W encyklopedii [8] czytamy: „post – wstrzymanie się całkowite lub częściowe od jedzenia, zwłaszcza potraw mięsnych.”
W tej książce chciałbym zwrócić uwagę na post, który jest dobrowolnym i całkowitym wstrzymaniem się od przyjmowania jakiegokolwiek pożywienia w celu zbliżenia się do Boga w modlitewnej prośbie w różnych intencjach (np. uwolnienia od choroby, demonów itd.). Dla mnie post tym różni się od głodówek, że zawsze jest w żywej relacji z Jezusem Chrystusem przez czytanie Biblii jako Słowa Bożego; połączony z modlitwą skierowaną do Boga – Ojca.