Teksty, które z czasem złożono w antologię nazwaną Nowym Testamentem, powstały

w czasach, gdy księgi reprodukowano w jedyny możliwy wówczas sposób

przepisując je ręcznie. Każdy kopista nie tylko mógł się pomylić, co zresztą zdarzało

się bardzo często, ale mógł też zmienić przepisywany tekst co już zdarzało się

rzadziej, jednak na tyle powszechnie, że w wielu miejscach sens pism uznawanych

przez niemal dwa miliardy chrześcijan za natchnione uległ kompletnej zmianie.

W Przeinaczaniu Jezusa Bart D. Ehrman stawia podstawowe pytanie jaką

możemy mieć pewność, że słowa czytane przez nas dziś, są tymi samymi, które

napisali pierwotni autorzy Ewangelii, Listów czy Apokalipsy?

Porównanie dowolnych dwóch manuskryptów ksiąg Nowego Testamentu nie pozostawia wątpliwości, że przez

stulecia poprzedzające wynalezienie druku do tekstu wkradło się tyle przeinaczeń, iż w wielu aspektach sens tej

najważniejszej księgi chrześcijaństwa uległ drastycznemu przeinaczeniu. Czy można dotrzeć do oryginalnych

słów ich autorów? Jakimi metodami posługują się uczeni, by cel ten osiągnąć, i jakie są efekty ich prac? Jakie

znaczenie mają zmiany wprowadzone do tekstu? To ważkie problemy, bowiem dopiero rozstrzygnąwszy je,

będziemy w stanie udzielić odpowiedzi na kolejne pytania na pytania, które nurtują dziś miliony ludzi na

całym świecie: Czy piękna opowieść o wybaczeniu jawnogrzesznicy to apokryf? Czy apostoł Paweł naprawdę

zabronił kobietom mówić w kościele? Czy pierwotnie w Ewangelii Marka istotnie znajdował się opis

zmartwychwstania Jezusa? Czy nazwanie Jezusa Bogiem jest wynikiem pomyłki przy kopiowaniu manuskryptu?

Czy jedyny fragment w Nowym Testamencie, jasno wyrażający doktrynę Trójcy Świętej, został dodany przez

pobożnego kopistę?