(...) Jest swoistym, ale jakże wymownym paradoksem, że to wyjazdy na wschód stały się klamrą wcześniejszych działań i pasji Mariana Pokropka. Łączą one najgłębiej sens i konsekwencje wszystkiego, czym zajmował się wcześniej, tropowi pasji, badań Mazowsza i Podlasia, Kurpiów i Suwalszczyzny, aktywności muzealniczo-skansenologi-cznej, tworzenia katalogów sztuki ludowej, gromadzenia dzieł sztuki nieprofesjonalnej, tworzenia własnego muzeum, a także badania pograniczy kulturowych. To wszystko zbiegło się teraz w jego niezwykłej ruchliwości, w zapamiętaniu naukowo-badawczym, dokumentacyjno-kolek-cjonerskim i muzealniczo-wystawienniczym na styku kultur i etnosów. Dlatego też ten tom tekstów poświęconych profesorowi Marianowi Pokropkowi jest tak rozmaity. Jego uczniowie, współpracownicy, przyjaciele, naśladowcy, czasami realizujący wspólne z nim przedsięwzięcia, czasami zainspirowani jego pracami (...) przygotowali dla niego teksty. Tak rozmaite, tak wielu wątków dotyczące, jak wielowątkowa jest działalność, jak rozmaita aktywność profesora Mariana Pokropka.
Lech Mróz