Autorka podejmuje temat relikwiarzy w kształcie puszki, które są ważnym wkładem polskiego złotnictwa w sztukę europejską. Przy obecnym stanie badań można uznać, że analizie poddane zostały wszystkie znane obiekty tego typu (32 zachowane, 4 niezachowane: znane z przekazów ikonograficznych i 15 znanych ze źródeł pisanych). Oprócz przedstawienia genezy typu, ewolucji formy relikwiarza puszkowego, jego stylu, czy dekoracji autorka opisuje także jego związek z kultem hagiograficznym oraz środowiska (kulturowe i kościelne), w których funkcjonował.