Pytanie to nie jest pytaniem retorycznym. Autor na przykładzie pracy wychowawcy/nauczyciela stawiając pytanie ? problem, w którym pyta: Na ile i w jakim stopniu roztropność odgrywa pierwszoplanową i zasadniczą rolę w zawodzie nauczyciela? Odpowiedzi na to pytanie dostarczają kolejne rozdziały publikacji. Nie ma więc potrzeby ponownego przywoływania wskazanych w niej aspektów. Z lektury książki wynika natomiast jeszcze ogólniejsze przesłanie: kierowanie się w życiu roztropnością jest wręcz koniecznością ludzkiego życia. Dlaczego?Roztropność wydaje się być nieodzownym warunkiem zarówno własnego rozwoju, jak też rozwoju innych osób. Innymi słowy, jest ona niezbędna w każdym wycinku ludzkiego życia. Tymczasem, zwraca uwagę Profesor, podejmowane są próby wyrugowania jej z życia społecznego. Dlaczego?Kolejny temat podjęty w publikacji dotyczy samego rozumienia roztropności. Uważa ją za cnotę, sprawność człowieka, która w swej konstrukcji zawiera rozumny charakter działania, w którym czynny udział biorą zarówno ludzki rozum jak też i jego wola. Podkreśla też i to, że nie jest ona czymś wrodzonym, lecz trzeba ją zdobywać i rozwijać na przestrzeni całego życia poprzez kształcenie własnego charakteru. W tym też kontekście wyjaśnia, że jej posiadanie sprzyja nadawaniu codziennemu życiu wymiarów życia moralnego. Nie tylko pedagogów interesuje droga zdobywaniu tej cnoty. Co zrobić, by być rozsądnym?...Nakreślona propozycja pedagogicznego towarzyszenia i składania świadectwa wskazują również na rolę i znaczenie roztropności, którą tak wielowymiarowo opisuje pan profesor Marian Śnieżyński. Lektura książki upoważnia też i do stwierdzenia, że chociaż jej tytuł sugeruje, że adresatami są nauczyciele, to w rzeczywistości jest ona adresowana do wszystkich, którzy roztropność uważają wartość nadającą ludzkiemu życiu właściwy kierunek.