Samodzielność i usamodzielnianie wychowanków w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych

Niniejsza praca powstała w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, jakie oddziaływania wychowawcze podejmować, aby lepiej przygotowywać młodzież niedostosowaną społecznie do samodzielnego radzenia sobie po opuszczeniu placówki resocjalizacyjnej?

Książka składa się z dwóch części, pierwszej (teoretycznej) i drugiej (empirycznej). W rozdziale pierwszym na podstawie wiedzy pedagogicznej i psychologicznej przeprowadzono analizę cech strukturalnych pojęć samodzielność i usamodzielnianie, co stanowiło podstawę do sformułowania autorskich definicji obu pojęć. Celem dalszej części rozdziału było ukazanie znaczenia pedagogiczno-psychologicznych aspektów rozwoju samodzielności i podejmowanych przez wychowawców w procesie wychowania czynności usamodzielniających. W rozdziale tym ukazano również znaczenie samodzielności jako jednego z ważniejszych celów resocjalizacji, od którego w dużej mierze zależy prawidłowy przebieg readaptacji i reintegracji społecznej po opuszczeniu przez nieletnich młodzieżowych ośrodków wychowawczych. W organizowaniu tego rodzaju oddziaływań kluczową rolę odgrywają diagnozowanie, motywowanie oraz organizowanie sytuacji usamodzielniających opierających się na założeniach koncepcji twórczej resocjalizacji.