Starożytny Egipt w poezji polskiej Od Biernata z Lublina do Macieja Zembatego

Temat, choć niezmiernie interesujący, rzadko bywał przedmiotem systematycznych badań. Przez egiptologów dawna literatura traktowana jest raczej jako ciekawostka. O ile pamiętniki podróżników bywają źródłem informacji archiwalnych, to literaturze pięknej poświęca się zwykle znacznie mniej uwagi; być może nieco lepiej wypada tu beletrystyka, ale poezja była dziedziną osieroconą. Tym cenniejsza jest praca Leszka Zinkowa, który konsekwentnie uświadamia swoim Czytelnikom, że bez Egiptu nie byłoby Europy jaką znamy. Prawdziwą ucztą są komentarze towarzyszące cytowanym tekstom, które objaśniają odwołania – nie zawsze, niestety, zrozumiałe dla współczesnego czytelnika – do egipskich idei, miejsc i osób, zestawiając je z obecnym stanem wiedzy. Odbiorcami książki mogą być nie tylko specjaliści – egiptolodzy, archeolodzy, poloniści i literaturoznawcy (dla których może się ona stać ważnym narzędziem) – ale również osoby zainteresowane Egiptem, historią (w tym historią Polski), a także po prostu miłośnicy literatury pięknej.

Z recenzji dr. hab. Kamila O. Kuraszkiewicza