Wczesne żywoty Wojciecha Sławnikowica były nie tylko wyrazem kultu, ale również skupiły jak w soczewce toczone ówcześnie spory wokół życia i śmierci nowego świętego. Najważniejszym wnioskiem wyłaniającym się z książki jest konstatacja, że debata ta, toczona przez środowiska odległe tak ideowo, jak i geograficznie, była niedługo po śmierci praskiego biskupa niesłychanie żywotna.