Manselli Rauol (1917 – 1984) był jednym z najwybitniejszych mediewistów nie tylko włoskich ale i europejskich XX wieku. Po ukończeniu studiów w Neapolu pod kierunkiem Ernesto Pontieri i Adolfo Omodeo, podczas drugiej wojny światowej wykładał przez rok język włoski w Istituto Italiano di Cultura w Bremie, dzięki temu poznał kulturę i historiografię niemiecką. Po spotkaniu z Raffaello Morghen i przeprowadzeniu się do Rzymu Manselli rozpoczął pracę nad studiowaniem profetyzmu i herezji średniowiecznych. Kiedy został profesorem historii średniowiecznej na Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie oraz dyrektorem Centro Studi sull’Alto Medioevo w Spoleto i Istituto Storico Italiano per il Medioevo w Rzymie Manselli nie przestał zajmować się pracą naukową i publikowaniem artykułów oraz książek. W jego publikacjach łączy się szeroka erudycja, z której był znany we wszystkich krajach europejskich, z pewną formą pietas, która cechowała jego pracę jako historyka. Od połowy lat sześćdziesiątych XX stulecia Manselli rozwinął swoje zainteresowanie postacią św. Franciszka z Asyżu, o którym napisał wiele znaczących prac. Ich uwieńczeniem jest życiorys Święty Franciszek z Asyżu. Editio maior opublikowany w języku polskim przez „Bratni Zew” w 2006 roku oraz „Pierwsze stulecie historii franciszkanów”.