Nowatorska analiza tekstów kultury popularnej (powieści, opowiadań, filmów, komiksów itd.), które przedstawiają świat po zagładzie niszczącej cywilizację. Po przebadaniu ponad pół tysiąca dzieł autor pokazuje, co mówią nam one o nowoczesnym społeczeństwie. W popularnych utworach dostrzega wyparte strachy i lęki, figury obcego, formy dominacji i represji, do których świadomie nikt nie chciałby się przyznać.


Książka Lecha Nijakowskiego (…) to wielkie osiągnięcie intelektualne, najpewniej pierwsza tego typu praca w krajowej humanistyce, która nie ma także wielu precedensów w literaturze światowej. Jej ukazanie się będzie gratką zarówno dla specjalistów z kręgów akademickich, jak i fanów gatunku postapo, a tzw. zwykły czytelnik dowie się z niej, że wyobraźnia socjologiczna jest – jak pisał Charles Wright Mills – „najbardziej potrzebną cechą umysłu”.
prof. dr hab. Wojciech J. Burszta

Autor stara się w swych rozważaniach przede wszystkim przyjmować pozycję socjologa – (…) głównym przedmiotem jego zainteresowań są społeczne wyobrażenia związane z tekstami postapokaliptycznymi, ulokowanymi w przestrzeni kultury popularnej. Trzeba przyznać, że autor konsekwentnie analizuje te wątki, wydobywając ich kluczowe schematy znaczeniowe.
prof. dr hab. Eugeniusz Wilk


Lech M. Nijakowski, dr hab., kierownik Zakładu Socjologii Ogólnej w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, stały doradca Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych Sejmu RP (od 2001 roku), członek redakcji „Przeglądu Humanistycznego”, „Studiów Socjologiczno-Politycznych” oraz „Zdania”. Autor, współautor lub redaktor naukowy ponad 20 książek i kilkudziesięciu artykułów. Stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (2004–2005), laureat m.in. Nagrody im. Stanisława Ossowskiego oraz Nagrody Naukowej Wydziału I Nauk Humanistycznych i Społecznych Polskiej Akademii Nauk im. Ludwika Krzywickiego. Ostatnio opublikował m.in.: Pornografia. Historia, znaczenie, gatunki (Iskry, 2010), Rozkosz zemsty. Socjologia historyczna mobilizacji ludobójczej (Scholar, 2013).