Świętoszek

„Świętoszek” to komedia o obłudzie, która zakłada maskę cnoty i bez wstydu rozsiada się w cudzym domu.
Tartuffe wchodzi do rodziny jak kaznodzieja – skromny, pobożny, rzekomo bezinteresowny – a krok po kroku przejmuje władzę, pieniądze i sumienia. Wystarczy kilka wielkich słów o moralności, by rozsypał się zdrowy rozsądek, a naiwność zaczęła udawać dobroć. Molière bezlitośnie punktuje społeczną hipokryzję i naszą wieczną skłonność do wierzenia w „świętych na pokaz”. „Świętoszek” bawi ostrym dialogiem i precyzyjną intrygą, ale pod śmiechem kryje się coś zdecydowanie niewygodnego: pytanie o to, jak łatwo oddajemy ster myślenia komuś, kto mówi pewnym, moralnym tonem.
To komedia, która nie tylko rozśmiesza — ona bez ceregieli obnaża mechanizmy manipulacji. Na końcu tomu znalazły się kreatywne zadania, które otwierają nowe ścieżki interpretacji, prowokują do własnych odczytań i zachęcają, by samodzielnie wejść w spór ze światem przedstawionym — jego moralnością, pozorami i mechanizmami wpływu.