Szklany wszechświat O tym jak kobiety z Obserwatorium Harvarda zmierzyły gwiazdy

W drugiej połowie XIX wieku Obserwatorium Harvarda zaczęło zatrudniać kobiety na stanowiskach obliczeniowców, tzw. ludzkich komputerów. Ich zadaniem było interpretowanie obserwacji teleskopowych wykonywanych co noc przez męskich pracowników instytucji. Początkowo grupa ta składała się z żon, sióstr i córek astronomów, ale wkrótce jej szeregi zasiliły absolwentki nowych college’ów dla kobiet – Vassar, Wellesley oraz Smith. Kiedy fotografia zmieniła sposób uprawiania astronomii, kobiety przeniosły uwagę z obliczeń na badanie gwiazd utrwalanych każdej nocy na szklanych płytach fotograficznych.

„Szklany wszechświat”, składający się z pół miliona płyt przez dekady gromadzonych przez Uniwersytet Harvarda, umożliwił kobietom dokonanie niesamowitych odkryć, dzięki którym ich nazwiska zajęły honorowe miejsce w dziejach astronomii. Były to: Williamina Fleming, Antonia Maury, Henrietta Swan Leavitt, Annie Jump Cannon oraz Cecilia Payne.

Książka Szklany wszechświat, wzbogacona fragmentami listów, dzienników i pamiętników, to ukryta historia kobiet, których wkład w rozwój astronomii na zawsze zmienił sposób rozumienia gwiazd oraz naszego miejsca we Wszechświecie.