Książka Sztuka Jana Wałacha na tle działalności i piśmiennictwa Jerzego Warchałowskiego łączy biografię mało znanego, śląskiego arty­sty z aktywnością jego mecenasa - gorliwego propagatora sztuki sto­sowanej. W przypadku obu postaci silnie zaznaczył się charakter ich odmiennej działalności. Jan Wałach (1884-1979) tworzył w różnych technikach plastycznych: malarstwo olejne, drzeworyt, rysunek, akwa­rela itd., z kolei Jerzy Warchałowski (1874-1939) w konsekwentny sposób budował program sztuki użytkowej, pozostawiając po sobie m.in. duży zbiór piśmienniczy. J. Warchałowski działał w centrach artystycznych kraju (Kraków, Warszawa), J. Wałach przeciwnie - po powrocie ze studiów cały czas przebywał na prowincji (Istebna). Mece­nas odwiedzał go przy okazji wypoczynkowych pobytów w prywatnej willi Koliba w Wiśle. Dzięki zachowanej korespondencji w ich wza­jemnej relacji można zauważyć dużą zależność artysty od mecenasa, w kierunku zaś odwrotnym - bezinteresowną pomoc. Wspólne losy obu postaci poprzedza analiza głównych zagadnień w piśmiennictwie J. Warchałowskiego.