Ironia. Czarny humor. Groteska. Oniryzm. Absurd. Wnikliwa obserwacja otaczającego nas świata. Historie ludzi i rzeczy – chłopiec ratujący ulubioną zabawkę przed ojcem; mężczyzna, który nie potrafi wybrać między matką a ukochaną; wynalezienie leku na samotność; walka z chodnikami. Poczciwi idealiści, konformiści, którzy są w istocie buntownikami i mordercami. Na świat przedstawiony u Kereta składają się scenki jak z teledysków MTV: krótkie, urywane, migotliwe, ukazujące jedynie ułamek rzeczywistości, prawdę fragmentu. Sytuacje dramatyczne, rozpaczliwe stają się tu groteskowe, przypominają karnawałową zabawę czy jarmark. Autor osiągnął mistrzostwo w opisie swojej wizji świata. Czy tylko swojej?

Najbardziej radykalny i pomysłowy pisarz izraelski.
The Observer

Keret jest jednym z najchętniej czytanych autorów w izraelskich więzieniach. Twierdzi, że to z powodu rozmiaru jego opowiadań – większość z nich można przeczytać w drodze między celą i prysznicami. Marta Strzelecka, „Gazeta Wyborcza” Przewrotnie konstruuje opowieści. Zwyczajna sytuacja w jednej chwili może zamienić się w makabrę i na odwrót.
Jetlag

Etgar Keret ma lekkie i dobre pióro, doskonale wie, jak skonstruować sytuację dramatyczną i jak najlepiej obnażyć ludzki charakter. Bardziej niż cokolwiek innego w jego pisarstwie uderza umiejętność wsłuchania się w otoczenie, kolekcjonowania słów, wyrażeń, sposobów mówienia – i wiedza o tym, jak je wszystkie błyskotliwie spożytkować. Używa niewielu słów, ale jego język wcale nie wydaje się ubogi, osiąga to, co zamierzył, buduje świat, ożywia stworzone postaci i utrzymuje napiętą uwagę czytelnika. I właśnie o to chodzi.
Maariv

W tej historii dziewczyna nie wierzy chłopakowi, że miał orgazm. Po stosunku wkłada sobie do pochwy palec i liże go, żeby sprawdzić, czy jest tam nasienie. Oczywiście nie chodzi tu w ogóle o seks, lecz o zaufanie.
Etgar Keret o opowiadaniu Tęskniąc za Kissingerem