„Trzy pustynie” powstały na kanwie rozmów autystycznego chłopca – Michała, z jego ojcem. Rozmów bez słów, gdyż Michał nie mówi, ale porozumiewa się, pisząc na komputerze. Jest to opowiadanie autysty, który opisuje autyzm nie jako chorobę, lecz jako pewien stan umysłu, który pozwala mu dostrzec to, czego człowiek XXI wieku już nie zauważa.

Książka nie jest studium naukowym, nie zawiera analiz, systematycznych obserwacji. To opis innego niż ten, do którego przywykliśmy, sposobu patrzenia na świat i żyjących w nim ludzi. Sposobu opartego na miłości i tym, co się czuje, nie zaś na tym, co się widzi.