Polska jako pierwsze państwo europejskie wprowadziła ustawę całościowo regulującą funkcjonowanie kart płatniczych, pieniądza elektronicznego oraz podmiotów systemów płatności i ich wzajemnej relacji. W ciągu przeszło 10 lat obowiązywania ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych pojawiło się wiele publikacji dotyczących przede wszystkim cywilnoprawnych aspektów pieniądza elektronicznego, jego nośników, umowy o elektroniczny instrument płatniczy. Stosunkowo niewiele było natomiast publikacji, które dotyczyły instytucji pieniądza elektronicznego, co zapewne wynikało z faktu wadliwej regulacji, która stworzyła zbyt wiele barier w prowadzeniu tego typu działalności. Niniejszy komentarz ma na celu chociaż częściowe zapełnienie tej luki. Implementacja dyrektywy 2009/110/WE (EMD II) planowana jest w ustawie o usługach płatniczych, w związku z tym uchylone zostaną po-zostające w mocy przepisy ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych. Decyzja ustawodawcy co do uregulowania usług płatniczych w jednym akcie prawnym wymusiła do-stosowanie publikacji do przyszłego, zmienionego stanu prawnego.

Ustawa o elektronicznych instrumentach płatniczych. Komentarz skierowana jest do praktyków, przede wszystkim przedsiębiorców chcących prowadzić działalność jako instytucja pieniądza elektronicznego, a także pracowników organów regulacyjnych. Może także stanowić pomoc naukową dla dydaktyków i studentów zajmujących się prawem gospodarczym.

Mateusz Pacak – doktorant na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prelegent na konferencjach i autor artykułów z zakresu prawa cywilnego i gospodarczego. Członek kolegium redakcyjnego Internetowego Przeglądu Prawniczego TBSP UJ. Aplikant radcowski, współpracuje z kilkoma kancelariami prawnymi w charakterze of counsel.