Wykonanie uzupełnień ubytków warstwy malarskiej jest jednym z istotniejszych etapów prac przeprowadzanych w przypadku pełnej konserwacji i restauracji dzieł malarstwa. Ta czynność wieńcząca proces restauracji ma nierzadko kluczowe znaczenie dla odbioru odnowionego obrazu. Jakość wykonanych uzupełnień może w sposób bardzo istotny decydować o czytelności przedstawienia, niezakłóconym postrzeganiu jego wartości estetycznych i artystycznych.
Podejmując temat zmian właściwości optycznych uzupełnień ubytków warstwy malarskiej, dążono przede wszystkim do ich sklasyfikowania i określenia skali występowania oraz zgromadzenia informacji przydatnych przy wyszukiwaniu przyczyn ich powstania. Przedmiotem zainteresowania były wyłącznie uzupełnienia imitacyjne, które powinny całkowicie scalać się kolorystycznie z uzupełnianym otoczeniem, zarówno z punktu widzenia nasycenia i odcienia barwy, jak i waloru, przy czym wrażenie barwnej jednorodności powinno powstawać niezależnie od odległości, z jakiej dzieło jest oglądane. W celu przybliżenia i pełniejszego zrozumienia sposobu oceny zmian wyglądu i zjawisk leżących u podstaw niestabilności optycznej uzupełnień przedstawiono ich teoretyczne podstawy.