Celem książki jest ukazanie – w ogólnym zarysie – ewolucji strukturalnej pionu SB Komendy Stołecznej MO i Stołecznego Urzędu Spraw Wewnętrznych w latach 1975–1990. Praca proponuje charakterystykę strukturalną i funkcjonalną Komendy Stołecznej MO/ SUSW. Analiza ma na celu stworzenie pewnego „szkieletu” – instytucjonalno-strukturalnych ram, które można będzie wypełniać treścią w miarę prowadzenia dalszych, pogłębionych badań. Szczególnie istotne może się okazać dostrzeżenie w aktywności stołecznego aparatu bezpieczeństwa długiego cienia centrali MSW, mieszczącej się przecież w Warszawie. „Ciążenie” centrali sprawiało, że warszawska SB niejako automatycznie była spychana na boczny tor, choć owa bliskość mogła mieć też pozytywne strony w postaci łatwiejszego niż w przypadku innych województw dostępu do „góry”.