Książka jest szeroko zakrojonym i niezwykle wnikliwym studium konwencji dominujących w prozie gotyckiej przełomu XIX i XX wieku. Przedstawione w niej analizy obejmują w bardzo wyczerpujący sposób całą złożoność przenikania się konwencji narracyjnych i motywów literackich w obrębie prozy gotyckiej tego okresu, a także umiejscawiają ją we wzajemnej relacji do innych konwencji gatunkowych [...], odmiennych technik narracyjnych [...].
Daje to w efekcie szerokie tło dla rozważań autorki nad poszczególnymi tekstami, czego efektem jest bardzo klarowny i syntetyczny wywód przeprowadzony w całości pracy.