Plany budowy nowej Warszawy po zakończeniu wojny tworzyli architekci i urbaniści Biura Odbudowy Stolicy. Realizacja ich wizji oznaczała konieczność wyburzenia wielu kamienic nadających się do odbudowy lub remontu oraz ocalałych z pożogi wojennej. Inne po adaptacji dostosowywano do potrzeb współczesnego miasta. W ten sposób skazano na zagładę większość zabudowy końca XIX i początku XX wieku. Warszawiacy i opozycyjne wobec ówczesnej władzy PSL negatywnie oceniali działania BOS. Do dziś skala wyburzeń, dokonywanych w imię stworzenia „Warszawy piękniejszej niż była” oraz „uzdrowienia urbanistycznego i społecznego”, wzbudza kontrowersje. Najnowsza książka Artura Bojarskiego to głos w dyskusji o zasadności tych przemian oraz próba rozliczenia ich twórców.

Artur Bojarski – historyk, pracuje w Muzeum Historycznym w Legionowie. Autor licznych publikacji prasowych i książkowych. W oficynie „Książka i Wiedza” opublikował: „Powstanie Greków 1821-1829” (2011), „Z kilofem na kariatydę. Jak nie odbudowano Warszawy” (2013), „Rozebrać Warszawę. Historie niektórych wyburzeń po roku 1945” (2015), „Ulica Marszałkowska po 1945 roku” (2018).