Siedem wykładów wygłoszonych przez Wernera Jaegera w roku 1960 na Uniwersytecie Harvarda, stanowi nie tylko ostatnie dzieło wybitnego niemieckiego uczonego, ale jest także uzupełnieniem i znakomitą syntezą jego wcześniejszych badań. Stanowią one punkt, w którym spotykają się wszystkie zainteresowania autora, zajętego to już wielkimi tematami przedchrześcijańskiego antyku, już to zjawiskami o największym znaczeniu dla myśli chrześcijańskiej, od samych jej początków. Interesował go też proces odwrotny : wpływ gwałtownie rozwijającej się nowej religii na przedchrześcijańskie struktury, filozofię oraz koncepcje kultury i wychowania.