Wiersze. Z Wielkopolski i z daleka Tom 2

Warta

„Warto”, rzeko ziemi Wielkopolskiej,
Kiedy wpłyniesz do tej krainy piastowskiej?
Warta zbiera dopływów ponad trzydzieści,
Aż dziw, że tyle wody w krainie tej się mieści.
„Noteć” – ta z dopływów księżniczka, jest też
„Prosna”,
Okwita na Świętego Jana radosna.
Płynie leniwie rzeka „Obra”.
Nie opuszcza swej doliny, bo to rzeka dobra.
„Sana” leniwa – Szamotuły ma za swego Pana,
Rzeczka spokojna – lubi być kochana.
Rzeczka nazywa się też tu „Wełna”,
Zakrętów śmigłych i chichoczących pełna.
A „Cybina”, gdy opuszcza Poznań, ma zagubioną
minę,
Zabiera falę, a z nią dziewczynę.
W końcu Kostrzyn – koniec fal podroży,
Trzydzieści dopływów Warty – początek ich nie
znuży.