Prezentowana monografia to studium metodologicznych badań nad wykładnią dokonywaną przez sądowe organy stosowania prawa. Wykładnia orientacyjna jest traktowana przez autora zarówno jako domniemana cecha interpretatora, przeprowadzającego ją w ramach procesów stosowania prawa, jak i paradygmat badawczy, na którym bazuje prezentowana koncepcja analizy wykładni operatywnej. Podstawowym spostrzeżeniem autora jest intuicyjnie podzielana przez prawników teza, że interpretatorzy dokonujący wykładni operatywnej czynią to w inny sposób niż w ramach jej odmiany doktrynalnej i że tym, co w pierwszej kolejności charakteryzuje ów proces, jest osoba interpretatora, a przede wszystkim uwarunkowania, w których przychodzi mu podejmować decyzję interpretacyjną.