Wyraj to niezwykły zapis widzenia, patrzenia, oglądania i powidoków, uważnej obserwacji przyrody, natury, krain lasów, bagien, nadjeziornych krajobrazów, przyrzecznych brzegów, gdzie ludzkie stopy wytrwale błądzą bez celu. Bez celu? A może celem jest patrzenie samo w sobie, takie wniknięcie w oglądaną przestrzeń, że człowiek sam staje się przestrzenią, staje się ruczajem, rowem, drzewem, trawą, zbożami, makami, chabrami, młodą kukurydzą – słowem, tym wszystkim, co widzi i w siebie bierze. Bohater wierszy stoi wystawiony na wiatr tej odwiecznej i pięknej materii, która – jak śpiewa Bob Dylan – „niesie odpowiedź”. W poetyckim świecie Bartosza Suwińskiego natura jest królową form; autor naśladuje ją przez medytacyjną obserwację i przenosi na karty tomu. Dlatego jego sztuka to laboratorium form, wspaniałych nowoczesnych epifanii, lirycznych miniatur, gdzie zapisano przygody zachłannego oka.
Paweł Tański