Kolejny tom serii „Ius inter Gentes” został poświęcony źródłom prawa międzynarodowego. W doktrynie kwestia ta nie była bowiem dotąd przedmiotem szczegółowych, kompleksowych badań. Prowadzone prace skupiały się raczej wokół tego, co już istnieje, obowiązuje lub jest w trakcie tworzenia.
Niniejsze opracowanie stanowi dowód na znaczące zróżnicowanie w postrzeganiu źródeł prawa, czemu sprzyja zmieniająca się rola państwa w obrocie międzynarodowym, wzrost znaczenia podmiotów pozapaństwowych czy orzecznictwo sądów międzynarodowych. Dodając do tego daleko idącą specjalizację poszczególnych dziedzin prawa, otrzymujemy zupełnie nowy porządek prawnomiędzynarodowy, który pod kątem źródeł trudno nazwać jednolitym. Autorzy zawartych w tomie opracowań zmierzyli się zatem nie tylko z pozornie dobrze znanymi źródłami prawa międzynarodowego, które — jak się okazuje — ujawniają głębokie zmiany zachodzące w porządku międzynarodowym, ale też z „nietypowymi” źródłami, zwracając uwagę na nowatorski charakter niektórych rozwiązań oraz niebezpieczeństwa polegające na próbie objęcia nowych praktyk klasyczną, ugruntowaną optyką.