Masz czasem tak, że wszystko wydaje Ci się bezsensem? Że każda perspektywa, każda decyzja zdaje się prowadzić do nieuchronnego końca? Świat jest zimny i zły. Ale czy naprawdę wyklucza to istnienie w nim swego rodzaju piękna? Odnajdywanie go w brzydocie... Odnajdywanie w człowieku, którego wszyscy już dawno spisali na straty. Czy da się jednak poskładać kogoś, kiedy Ty sam rozpadasz się na kawałki? Czy da się uleczyć Jego duszę? Czy najzwyczajniej w świecie jedyną opcja pozostaje zapomnienie?