Korpus policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne

Praca zawiera nowe spojrzenie na aparat policyjny Drugiej Rzeczypospolitej, począwszy od zagadnień dotyczących funkcjonariuszy, zasad ich naboru, szkolenia, liczebności, charakterystyki stanowisk służbowych, relacji między przełożonymi i podwładnymi, dyscypliny, karania i nagradzania, po takie problemy jak: motywacja służby w policji, specyfika służby, apolityczność czy system prewencji i represji lub integracja, życie rodzinne, opieka lekarska, przechodzenie na emeryturę. Takie oryginalne spojrzenie na policję jest niezwykle ważne, ale i trudne. Autor właściwie nie miał zbyt wielu wskazówek wynikających z wcześniejszych opracowań i dlatego był zmuszony poszukiwać odpowiedzi na nasuwające się pytania w dostępnych, rozproszonych zazwyczaj, źródłach archiwalnych i innych materiałach. Za podjęcie tak skomplikowanej problematyki dotyczącej całego aparatu policyjnego w Drugiej Rzeczypospolitej i obiektywne oraz kompetentne jej ukazanie należą się mu słowa uznania.