Autor przeprowadził badania etnologiczne w Ałtaju, Tuwie i Chakasji pod koniec lat 90. XX wieku. Opowiada o tym, w jaki sposób w realiach państwa postradzieckiego narody południowej Syberii przekonują innych o własnej autentyczności. Etnologiczna perspektywa gromadzenia źródeł polega tu na dialogu, wnikliwej obserwacji w terenie i nieustannym konfrontowaniu empirii z dorobkiem nauki. Tekst jest bogato ilustrowany zdjęciami wykonanymi przez autora w trakcie pobytów na Syberii.