Książka porządkuje i aktualizuje dostępną od ponad 20-lat wiedzę o arteterapii, inaczej – terapii z udziałem sztuki, której prekursorką w Polsce była autorka niniejszej publikacji (Por. „Kulturoterapia”, 1988/1994). Prócz wiadomości historycznych i ściśle teoretycznych prezentuje w nowym świetle modele postępowania kulturoterapeutycznego z ludźmi wymagającymi opieki i wsparcia. Omawia metody pracy m.in. z czytelnikiem chorym, ale też formy zupełnie nowe, takie jakie oferują np. fotografoterapia i hortikuloterapia. Dużo uwagi poświęca metodologii badań naukowych, niezbędnej do stwierdzenia efektywności terapii z udziałem sztuki. Autorka dostrzega i wskazuje na analogie między pielęgniarstwem, pedagogiką i arteterapią, w ich dążeniu do uznania swojej tożsamości i odrębności naukowej.