Czterej pancerni i pies

Jeśli nadużywany przymiotnik „kultowy” zachował w dzisiejszych czasach resztki pierwotnego znaczenia, to z całą pewnością należy odnieść je do rodzica wszystkich kultowych zjawisk w polskiej powojennej kulturze masowej: powieści Janusza Przymanowskiego Czterej pancerni i pies, oraz opartego na niej serialu telewizyjnego.
Dla pokolenia dzisiejszych trzydziesto- i czterdziestolatków, dla ich synów, a w przyszłości zapewne i wnuków, Czterej pancerni – są tym, czym była Sienkiewiczowska Trylogia dla ich pradziadów – wpisaną w burzliwe historyczne dzieje ilustracją odwiecznego mitu o walce dobra ze złem, miłości z nienawiścią i rozumu z głupotą.
Niemal każdy dorosły Polak i Polka ma w życiorysie epizod Janka Kosa, Marusi, a niekiedy nawet Szarika. Kolejne, przejrzane wydanie powieści Czterej pancerni i pies Janusza Przymanowskiego wypełnia lukę powstałą w popularnej mitologii Polaków na skutek źle pojmowanej politycznej poprawności. W czasach zamętu i kryzysu wartości przywraca wiarę w proste życiowe zasady, na których wychowała się cała dorosła Polska.