Niniejsza monografia jest ostatnią z cyklu pracą zbiorową, która powstała dzięki
współpracy Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Szczecińskiego oraz badaczy
z rożnych ośrodków naukowych i kulturalnych z całej Polski.

Publikację, podobnie jak trzy poprzednie Współczesny i dawny obraz dziecka w języku
(2017), Współczesny i dawny obraz mężczyzny w języku (2016), Współczesny i dawny
obraz kobiety w języku, literaturze i kulturze (2015) wyróżnia podjęta w tomie
zróżnicowana i bogata tematyka, która tym razem odzwierciedla wielość problemów
lingwistycznych dotyczących obrazu rodziny w ujęciu diachronicznym i synchronicznym.

Autorzy 34 zróżnicowanych metodologicznie i merytorycznie artykułów prezentują
w swoich badaniach wiele aspektów językowego obrazu rodziny na przestrzeni dziejów.
Zaprezentowana w monografii szeroka synchroniczno-diachroniczna perspektywa
badawcza ma służyć uzupełnieniu i wzbogaceniu badań nad modelem i funkcją rodziny
z perspektywy lingwistycznej i socjolingwistycznej. Podstawą materiałową analizy są
rozmaite teksty z dziedziny kultury: literatura piękna, publicystyka, Internet, teksty
użytkowe, słowniki, a także żywa mowa. Monografia wpisuje się w żywy współcześnie
dyskurs o roli rodziny i zmianach jej modelu w ciągu wieków oraz wpływie tych zmian
na rozmaite przestrzenie i formy języka.

Leonarda Mariak