Wśród dzieł literackich cesarza Juliana Apostaty na szczególną uwagę zasługuje satyra „Symposion – Uczta”, znana również pod nazwą „Kronia – Saturnalia”. Najczęściej jednak występuje pod łacińskim tytułem „Caesares – Cesarze”. Utwór ten powstał przypuszczalnie w grudniu 362 roku w Antiochii podczas przygotowań Juliana Apostaty do wyprawy perskiej. Łączy w sobie wiele elementów różnych pism Juliana, a jego celem jest propaganda. Cesarz chciał przekonać czytelników, że pojedynczy władca może połączyć cnoty poprzedników zarówno w sferze militarnej, jak i cywilnej. Julian nie potrzebował żadnych pisarzy, którzy opiewaliby chwałę rzymskiej przeszłości i zachęcali do godnej podziwu przyszłości. Satyra „Cesarze” została napisana przez niego samego dla siebie samego.