Autorka poszukuje odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób tradycja, w szczególności jej normatywno-aksjologiczne aspekty, kształtuje polityczne postawy i działania Afgańczyków. Zwraca uwagę na dwa różne wyobrażenia porządku społecznego, kształtowane z jednej strony przez pasztunwali, plemienny kodeks należący do tradycji języka paszto, z drugiej przez sufizm, religijno-filozoficzny nurt w islamie, wyrażany głównie w języku perskim. Oba systemy niosły ze sobą inną hierarchię wartości, inaczej objaśniały świat, organizowały rzeczywistość społeczną, odwołując się do dwóch różnych wzorów ładu - koła i piramidy.
W tym wydaniu (I w WUW) znajduje się nowy rozdział VII, poświęcony talibom i ich znaczeniu, zwłaszcza po 2001 r.